Κάταγμα περιφερικής κερκίδας

Τα κατάγματα της περιφερικής κερκίδας ή άπω πέρατος της κερκδίδας είναι ο πιο συνηθισμένος ορθοπεδικός τραυματισμός (25% των κάταγμάτων του σώματος ) και γενικά οφείλονται σε πτώση σε τεντωμένο χέρι. Η διάγνωση γίνεται με κλινική αξιολόγηση και επιβεβαιώνεται με ακτινογραφίες του καρπού.

Συνοδοί τραυματισμοί είναι το κάταγμα της στυοειδούς απόφυσης της ωλένης, κάταγμα σκαφοειδούς και ρήξη σκαφομηνοειδούς συνδέσμου. Η θεραπεία μπορεί να είναι μη εγχειρητική ή χειρουργική ανάλογα με τη σταθερότητα και τη μετατόπιση του κατάγματος καθώς και την ηλικία του ασθενούς και τις απαιτήσεις δραστηριότητας. 

Στην συντηρητηκή αποκατάσταση αντιμετωπίζεται με αφαιρούμενο γύψο ή νάρθηκα καρπού για 4-6 εβδομάδες, παρέχοντας την υποστήριξη που απαιτείται για την επούλωση του κατάγματος. Παράλληλα θα σας βοηθήσει να ανακουφίσετε τον πόνο και το οίδημα. Συνίσταται ήπια κίνηση των αρθρώσεων εκτός ακινητοποίησης αλλά όχι χρήση. 

Σημαντικά μετατοπισμένα ή ασταθή κατάγματα μπορεί να απαιτήσουν χειρουργική επέμβαση, καθώς υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω μετατόπισης με την πάροδο του χρόνου εάν δεν σταθεροποιηθούν. Οποιοδήποτε κάταγμα με ενδαρθρικό βήμα της κερκιδοκαρπικής άρθρωσης >2mm συνιστάται επίσης να διορθώνεται χειρουργικά.

Η μη σωστή αποκατάσταση της ευθυγράμμισης του οστού καταλήγει σε παραμορφώσεις του άνω άκρου (δείτε εικόνα 3).

Οι επιλογές χειρουργικής αντιμετώπισης περιλαμβάνουν ανοιχτή ανάταξη και εσωτερική στερέωση (ORIF) με επιμετάλλωση ή στερέωση με k-wires. Η εξωτερική στερέωση (ex-fix) χρησιμοποιείται σπάνια. Στη συνέχεια, οι ασθενείς παραπέμπονται για hand therapy προκειμένου να αρχίσει άμεσα το πρωτόκολλο κινητοποίησης.

Και στις δύο περιπτώσεις το hand therapy θα προσφέρει επαναφορά της κίνησης και δύναμης του χεριού, μείωση του οιδήματος, φροντίδα της ουλής (αν υπάρχει) και λειτουργική επανεκπαίδευση.